Na mij ruim zeven jaar lang te hebben beziggehouden met de twintigste eeuw, brachten een aantal overwegingen mij ertoe hierachter een punt te zetten en mij te gaan concentreren op de ontwikkelingen in de eenentwintigste eeuw.
De eerste overweging is dat we bijna op het punt staan een nieuwe eeuw en zelfs een nieuw millennium binnen te treden. Een goede reden dus om vooruit te kijken en deze eeuw van geweld, oorlog en chaos achter ons te laten, wat in werkelijkheid natuurlijk een illusie is. Maar er is nog een reden en die is, dat ik vrees dat ik Heroes & Villains nooit af zal krijgen omdat mijn werkwijze tijdrovend is en de stof zoveel omvattend. De serie is daardoor fragmentarischer gebleven dan mij lief is, maar de vraag is of dit storend is. Net zoals een onvoltooid schilderij een bepaalde spanning kan hebben, zo kan ook een onvoltooide serie zo'n spanning oproepen.
De laatste reden is, dat het erom gaat mijn tijdgenoten aan te spreken, en die zijn nu eenmaal meer met de toekomst bezig. Een knieval voor het publiek dus? Nee, ik dacht het niet. Er blijft namelijk stof te over om kritisch naar te kijken. Ik hoef per slot van rekening geen enkele concessie te doen aan mijn ideeën en opvattingen, maar kan het publiek misschien beter bereiken door ze met dingen te confronteren waar ze zelf misschien ook mee bezig zijn, in een beeldtaal die ze toegankelijk vinden.
De serie zal gaan over de sociaal-maatschappelijke veranderingen in deze komende eeuw vaak als gevolg van de technologische vooruitgang. De contouren van deze veranderingen zijn al volop zichtbaar. Moraal en ethiek staan onder druk, velen vinden dat zij aan erosie onderhevig zijn, of lijkt dit maar zo? Al deze zaken fascineren mij in hevige mate en roepen beelden bij mij op die ik probeer te visualiseren.
De hoofdzaak blijft echter de uitdaging het mooiste en indringendste schilderij te maken dat ik ooit gemaakt heb. In deze serie voeg ik daar het perspectief aan toe en camoufleer ik zoveel mogelijk het grid.
"In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister" schreef Goethe ooit. Schilderen is de kunst van het weglaten. De schilderkunst is ook "stil", waardoor de beschouwer tot zichzelf en daardoor tot bezinning kan komen. Wat er in de eenentwintigste eeuw zal gebeuren weten we niet, dat de schilderkunst dan nog springlevend is staat buiten kijf.
September 2004
Naschrift september 2019
“Public Space” uit 2011 vormt de brug tussen “Preparing for the XXlst. Century” en mijn huidige werk, genaamd: “Public Spaces”.